သကၠရာဇ္ ၅၅၀ ခုႏွစ္တြင္ နန္းတက္ေတာ္မူေသာ နရပတိစည္သူမင္းႀကီး၌ ေဇယ်သူရ၊ ရာဇသူရ၊ အဂၤါသူပ်ံခ်ီ၊ ေဇယ်သိခၤဟူေသာ သားေတာ္ငါးပါးရွိသတည္း။ အခါတစ္ပါးေသာ္ မင္းႀကီး ၏လက္၌ ခူနာေပါက္ခဲ့၏။ ေဇယ်သိခၤ၏ မယ္ေတာ္၊ မိဖုရားသည္ မင္းႀကီး၏ ခူနာရွိေသာလက္ကို အနာမွသက္သာေစရန္ ငံု၍ထားခိုက္ မင္းႀကီးအိပ္ေပ်ာ္၍သြား၏။ ထုိအခါတြင္ အနာမွျပည္သည္ ေပါက္ခဲ့၏။ မိဖုရားသည္ မင္းႀကီးႏိုးမည္စိုးေသာေၾကာင့္ ျပည္ကိုမ်ဳိခ်လိုက္၏။ မင္းႀကီးႏိုးေတာ္မူ ေသာအခါ အေၾကာင္းစံုကို မိဖုရားကေလွ်ာက္၏။ မင္းႀကီးလည္း မိဖုရားအား ေက်းဇူးတင္လွသျဖင့္ အသင္မိဖုရား အသင္သည္ ငါ့အား အလြန္တရာပင္ ခ်စ္ခင္ၾကင္နာေပ၏။ အသင္လိုရာဆုကို ေတာင္းေလ၊ ငါသနားေတာ္မူမည္ဟု မိန္႔ေတာ္မူ၏။ မိဖုရားလည္း အရွင္မင္းႀကီး ကၽြႏ္ုပ္မွာ ေရႊ၊ ေငြ၊ စိန္ ေက်ာက္ႏွင့္တကြ အေခၽြအရံတုိ႔ ခ်ီးေျမွာက္ေတာ္မူၿပီးျဖစ္သျဖင့္ မလိုေတာ့ပါ။ သားေတာ္ ေဇယ် သိခၤကိုသာ အိမ္ေတာင္ေစာင့္ပါေစဟု နားေတာ္ေလွ်ာက္၏။ မင္းႀကီးကလည္း ကတိအတုိင္း သား ေတာ္ေဇယ်သိခၤအား နန္းေစာင့္ထားေပ၏။ သားေတာ္ႀကီးေလးပါးကိုမူ ၿမိဳ႕စား၊ ရြာစား ေပးသနား ေတာ္မူ၏၊ မိဖုရားလည္း အခြင့္သာတုိင္း သားေတာ္ေဇယ်သိခၤအား အိမ္ေရွ႕ေပးရန္ ပူဆာ၏။ သို႔ မဟုတ္ ခဏခဏနန္းကိုေတာင္းေလသည္။ သို႔ျဖစ္၍ ေနာက္၌ (နန္းေတာင္းမ်ားမင္း) ဟု တြင္ေလ ၏။ ေဇယ်သိခၤအား ေနာင္ေတာ္ေလးပါးကလည္း ခ်စ္ခင္ၾကင္နာၾကေပ၏။ ေဇယ်သိခၤကလည္း ေန႔စဥ္ ေနာင္ေတာ္မ်ားထံ ၀တ္ျပဳခစားရန္သြား၏။ ကာလၾကာေသာ္ ေနာင္ေတာ္ေလးပါးက = ညီ ေမာင္ ညီေမာင္သည္ ေနာင္ေတာ္တုိ႔ထံ ၀တ္ျပဳရန္လာေလာ့ဟု ေျပာၾကသျဖင့္ = ေဇယ်သိခၤလည္း ေနာင္ေတာ္တုိ႔၏ သေဘာအတုိင္းျပဳေပ၏။
မင္းေလးပါး စုရံုးရာျဖစ္ေသာေၾကာင့္ (ရံုး) ဟူေသာ အမည္သည္ ၎ - ေနာင္ေတာ္တုိ႔ကို ပူေဇာ္ရာဌာနျဖစ္ေသာေၾကာင့္ (လႊတ္) ဟူေသာ အမည္သည္ ၎၊ ထုိကာလမွစ၍ ယခုတုိင္တြင္ သည္ဟု ပညာရွိတုိ႔ ေရးသားေျပာဆိုၾက၏။
အခါတစ္ပါးေသာ္ နရပတိစည္သူမင္းႀကီးသည္၊ သားေတာ္ (၅) ပါးတုိ႔ ၀ိုင္း၀န္းေနေစ၍ အလယ္၌ ထီးျဖဴတစ္ခုကို စိုက္ကာ လက္ျဖင့္ကိုင္လွ်က္ေျပာဆိုသည္မွာ - ငါလႊတ္လိုက္ေသာ ထီး ျဖဴသည္ အၾကင္မင္းသားဘက္သို႔ညႊတ္၏။ ထိုမင္းသားသည္ နန္းလ်ာျဖစ္ေစရမည္ က်န္မင္းသား မ်ားကလည္း ကူညီေစာင့္ေရွာက္ရမည္ဟု မိိန္႔ေတာ္မူ၏။ မင္းသား (၅) ပါးတုိ႔ ႀကိဳက္ညီၾက သတည္း။ မင္းႀကီးသည္ အၾကင္သူသည္ မင္းျဖစ္ထုိက္၏။ ထုိသူ၏ထံသို႔ ထီးျဖဴညႊတ္ေစသတည္း ဟု သစၥာအဓိ႒ာန္ျပဳကာ လက္မွ ထီးျဖဴေတာ္ကိုလႊတ္ေတာ္မူရာ ေဇယ်သိခၤ၏ဘက္သို႔ ထီးျဖဴညြတ္ သတည္း၊ ေနာင္ေတာ္ေလးပါးလည္း ညီေတာ္အား ခ်စ္ရင္းစြဲရွိသျဖင့္ ၀မ္းသာအားရျဖစ္ေတာ္မူၾက ကုန္၏။ မင္းႀကီးကလည္း ေဇယ်သိခၤအား ထီးညြတ္ေစလို၏။ ထီးကလည္း ညႊတ္ျပန္၏။ ထိုသို႔ ေသာ အေၾကာင္းေၾကာင့္ (ထီးလိုမင္းလို) ဟု တြင္သတည္း။ ေဇယ်သိခၤမင္းသားသည္ = နရပတိ စည္သူမင္းႀကီး နတ္ရြာစံေသာ္ သကၠရာဇ္ ၅၇၅ ခုတြင္ မင္းအျဖစ္ကိုရ၍ သကၠရာဇ္ ၅၈၆ ခုတြင္ ထီး ျဖဴစိုက္၍ လဲရာအရပ္၌ေကာင္းမႈေတာ္ ထီးလိုမင္းလိုေစတီကို တည္ေတာ္မူသတည္း။
ထီးလိုမင္းလို ဘုရားဘြဲ႕
နရပတိစည္သူ မင္းတစ္ဆူ = သားမူငါးပါးႏွင့္။
ရိမဒ္ျပည္ႀကီး ဖြင့္စည္တီး မၿငီးဆယ္အက်င့္။
မင္းျဖစ္ထုိက္စြ ထီးညြတ္ခ ျမြက္ဟ ဆုပန္ဆင့္။
သားေတာ္မ်ား၀ယ္ ေရွ႕အလယ္ - စိုက္တယ္ထီးျဖဴဖြင့္။
ေဇယ်သိခၤေရွ႕ ထီးျဖဴေတြ႕ = ညႊတ္ေကြ႕အဆင္သင့္။
ထီးကလည္းလို မင္းလည္းလို = ထီးလိုမင္းလိုဘုရင္။
ထီးညႊတ္ေနရပ္ ဂူထြဋ္ျမတ္ - ေမြဓာတ္စံပါယ္တင့္။
ထီးလိုမင္းလို ဂူဗုဒၶဳိ = ဆည္းခိုမ်ားျဖင္ျဖင့္။
(လမ္းညႊန္) ပုဂံမွ ေညာင္ဦးသို႔အသြား အစိုးရေက်ာက္လမ္း၏ ေတာင္ဘက္ေဘးတြင္ ရွိသည္။ ပုဂံမွ တစ္မုိင္ခုနစ္ဖာလံုအကြာ ျဖစ္သည္။
ဥပါဠိသိမ္
ဥပါဠိမေထရ္ သမုတ္ေသာ (သိမ္) ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ဥပါဠိသိမ္ဟု တြင္သည္။ ထို မေထရ္သည္ နန္းေတာင္းမ်ားမင္းလက္ထက္မွ က်စြာမင္းလက္ထက္ထိ မင္းႏွစ္ဆက္မွီ ေသာ ဟူ၏။ ထုိ ဥပါဠိသိမ္ တည္ေနရာအရပ္ကို ယခုအခါ ဥပါဠိေခ်ာက္ဟူ၍ အစဥ္အလာ ေခၚၾက၏။
ဒုတိယအင္း၀ေခတ္ အစေလာက္ျဖစ္ေသာ = သကၠရာဇ္ ၁၉၇၇ = ခုႏွစ္၊ အင္း၀ ၿမိဳ႕၏ အေနာက္ဘက္လြန္ မင္းတရား နန္းစံကိုးႏွစ္ေျမာက္တြင္ မဟာ၀ိဇိတာ၀ီ မည္ေသာ ဘုန္းေတာ္ႀကီးသည္ တိသာသနာကၤုရဟူ၍၎၊ ေခမဂၤ၀ရသီလဟူ၍၎ အမည္ျဖင့္ ေက်ာ္ေစာေလသည္။ ထိုဘုန္းေတာ္ႀကီးသည္ ပုဂံၿမိဳ႕ အေလာင္းစည္သူမင္းထိုးမွတ္ေသာ - ေရႊဂူႀကီးဘုရား ေက်ာက္စာဂါထာ (၁၀၀) ကို = ျမန္မာဘာသာ နိႆယ ျပန္ဆိုသည္။ ကစၥာယန ၀ဏၰက်မ္းကိုစီရင္ေၾကာင္းႏွင့္ ပိဋကတ္သံုးပံု စာတမ္းမွာ ဆိုသည္။
ထုိသိမ္ထဲတြင္ အင္း၀ေခတ္ ပန္းခ်ီကားမ်ား လွပဆန္းၾကယ္စြာ ေရးသားျခယ္ လယ္ထားသည္။ ထုိပန္းခ်ီေဆးေရးကို အစိမ္း၊ အနီ၊ အျဖဴ ေဆးေရာင္တုိ႔ျဖင့္ ဖက္စပ္ျခယ္ လွယ္ထားသျဖင့္ အေသြး၊ အေရာင္ ေတာက္ေျပာင္လွေပသည္။ နံရံေလးဘက္ႏွင့္ အမိုး မ်က္ႏွာၾကက္ေပၚတြင္ အျခားေဆးေရးမ်ားကဲ့သို႔ ဇာတ္နိပါတ္မ်ားမဟုတ္ဘဲ ဘုရား ေလာင္းမ်ား ေတာထြက္ခန္း၊ ဘုရားအဆူဆူတို႔ ေဗာဓိပင္ႏွင့္တကြ ပြင့္ေတာ္မူပံုႏွင့္ အေနာ္ ရထာမင္း သိမ္သမုတ္ပံုအခန္းတုိ႔ကို ျမန္မာဘာသာ ကမၺည္းစာတမ္းမ်ားျဖင့္ ေရးသားျခယ္ လွယ္ထားလ်က္ ရွိသည္။ အင္း၀ေခတ္ေဆးေရးျဖစ္သျဖင့္ ထုိေခတ္ရွိ မင္း၊ မိဖုရား စေသာ တုိင္းသူျပည္သားတို႔ ဆင္ယင္ထံုးဖြဲ႕မႈကိုလည္း ယခုေခတ္ လူတို႔ႏွင့္ မည္မွ်ေလာက္ကြာ ျခားၾကသည္ကို မွန္းဆႏိုင္ေလသည္။
သိမ္၊ အေဆာက္အအံုကို ျပင္ဘက္မွေနၾကည့္ေသာ္ အုတ္ျဖင့္ျပဳလုပ္ထားေသာ ပန္းေတာင္၊ ပန္းခက္မ်ားသည္ အသားျဖင့္ ျပဳလုပ္ထားေသာအသြင္ကို ေဆာင္လ်က္ရွိ၏။ အတြင္းဘက္နံရံတစ္ဘက္တြင္ အုတ္ရိုးဆင္းတုႀကီးတစ္ဆူကို ပလႅင္ျမင့္ေပၚတြင္ ဖူးေမွ်ာ္ ႏိုင္ေသာ ထင္ရွားေက်ာ္ေစာလွေသာ ေရွးေဟာင္းသိမ္ တသိမ္ျဖစ္ေပသတည္း။
(လမ္းညႊန္) ဥပါဠိသိမ္သည္ ပုဂံႏွင့္ ေညာင္ဥိးၾကား၊ ထီးလိုမင္းလို ဘုရားႀကီး အေနာက္ေျမာက္ဘက္၊ ေပလမ္း၏ ေျမာက္ပါးကပ္လ်က္ တည္ရွိသည္
#ပုဂံျမန္မာ မွ ျပန္လည္မ်ွေဝ ပါသည္။
0 comments:
Post a Comment